اختلال شخصیت اسکیزوتایپال ؛ علائم، نحوه تشخیص و درمان

[vc_row][vc_column][vc_column_text]اختلال شخصیت اسکیزوتایپال یا اختلال شخصیت عجیب غریب یا Schizotypal Personality Disorder ، به اختصار SPD نوعی از اختلالات شخصیت است. فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال ( schizotypal personality disorder ) ، در برقراری و حفظ روابط نزدیک با دیگران مشکل دارد. فرد مبتلا به این اختلال ، ممکن است از برقراری روابط نزدیک با دیگران ناراحت شود؛ بنابراین، به ندرت با دیگران ارتباط برقرار می کند.  این فرد، معمولاً دارای تحریفات شناختی یا ادراکی است؛ همچنین به انجام فعالیتهای روزمره تمایل ندارد.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال، معمولاً در مورد مرجع رویدادها، عقاید عجیبی دارند(مثلا، این افراد تفسیر نادرستی از حوادث واقعی و رویدادهای خارجی دارند). این افراد ممکن است خرافاتی باشند یا سراغ پدیده های ماوراء الطبیعه می روند که با فرهنگ کشور آنها مطابقت ندارد.

این افراد، معمولاً بیشتر به منظور رفع علائم این اختلال مانند اضطراب، افسردگی یا سایر مشکلات خلقی  می خواهند تحت درمان قرار گیرند.

اختلال شخصیت، الگوی پایدار از تجربه و رفتاری است که با هنجارهای فرهنگی مطابقت ندارند. این الگو در دو یا چند حوزه مشاهده می شود؛ این حیطه ها عبارتند از شناخت، عاطفه؛ عملکرد بین فردی و کنترل تکانه. این الگوی پایدار، انعطاف پذیر است و بر طیف گسترده ای از موقعیت های شخصی و اجتماعی تاثیر می گذارد. اختلال شخصیت، معمولاً منجر به پریشانی یا اختلال قابل توجهی در زمینه های اجتماعی، کار یا سایر عملکردها می شود. این الگو، پایدار و طولانی مدت است و شروع این اختلال معمولا در بزرگسالی است.

علائم اختلال شخصیت اسکیزوتایپال

در اختلال شخصیت اسکیزوتایپال ، فرد در عملکرد فردی و اجتماعی با مشکل مواجه می شود؛ این اختلال با ناراحتی حاد و کاهش ظرفیت در برقراری روابط نزدیک مشخص می شود. همچنین، تحریفات شناختی یا ادراکی و رفتار نامناسب، از ویژگی های این اختلال محسوب می شوند. این ویژگی ها در اوایل بزرگسالی آغاز می شوند و علائم این اختلال عبارتند از:

• عقاید درباره ی مرجع رویدادها (به استثنای هذیان مرجع)؛
• اعتقادات عجیب و غریب یا تفکر جادویی که روی رفتار افراد تأثیر می گذارند و با هنجارهای فرهنگی مطابقت ندارند (مثلاً خرافات، اعتقاد به غیب بینی ، تله پاتی یا حس ششم؛ در کودکان و نوجوانان به صورت خیال پردازی ها یا مشغولیت های ذهنی عجیب و غریب)؛
• تجارب ادراکی غیرمعمول مانند توهمات بدنی؛
• تفکر و گفتار عجیب و غریب (به عنوان مثال، گفتارمبهم و کلیشه ای یا استفاده از استعاره)؛
• سوءظن یا عقاید پارانوئیدی؛
• عاطفه ی محدود یا نامناسب؛
• رفتار یا ظاهر عجیب وغریب؛
• نداشتن دوستان صمیمی یا عدم اعتماد به افراد دیگر به غیر از اقوام درجه یک؛
• اضطراب اجتماعی بیش از حد که معمولاً به علت آشنا بودن با افراد کاهش پیدا نمی کند و به جای قضاوت های منفی درباره خود، با ترس های پارانوئید همراه است.

از آنجا که اختلالات شخصیت، پایدار و طولانی مدت هستند، اغلب در بزرگسالی تشخیص داده می شوند. معمولاً، این اختلال در کودکی یا نوجوانی تشخیص داده نمی شود، زیرا شخصیت کودک یا نوجوان به علت تغییرات رشدی و بلوغ تغییر پیدا می کند. اما اگر این اختلال در کودک یا نوجوان تشخیص داده شود، آنها باید حداقل به مدت 1 سال این ویژگی ها را داشته باشند.

مانند اکثر اختلالات شخصیت، اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً با افزایش سن کاهش پیدا می کند، به طوری که علائم بیماری در افراد در سن 40 یا 50 سالگی کاهش پیدا می کند.

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چگونه تشخیص داده می شود؟

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال مانند سایر اختلالات شخصیت، معمولاً توسط روانشناس یا روان درمانگر تشخیص داده می شود. معمولاً، پزشکان عمومی، قادر به تشخیص این اختلال ها نیستند و در این زمینه آموزش ندیده اند. اگر به پزشکان عمومی رجوع کردید، آنها باید شما را به روانشناس یا روان درمانگر ارجاع دهند. هیچ نوع آزمایش خون و آزمایش ژنتیکی برای  تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپال وجود ندارد.

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال به دنبال درمان نیستند. معمولاً، افراد مبتلا به اختلالات شخصیت تا زمانی که این اختلال روی زندگی شان تاثیر نگذارد، به دنبال درمان این اختلالات نیستند. مثلا، هنگامی که توانایی فرد برای کاهش استرس و مقابله با رویدادهای زندگی کاهش پیدا کرد، سراغ درمان این اختلال می رود.

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال، توسط یک روان درمانگر با بررسی علائم و تاریخچه ی زندگی فرد تشخیص داده می شود. روان درمانگر تعیین می کند که آیا شما علائم این اختلال را دارید یا نه.

علت بروز اختلال شخصیت اسکیزوتایپال

امروزه، محققان دقیقاً نمی دانند چه عواملی باعث بروز اختلال شخصیت اسکیزوتایپال می شود. با این حال، نظریه های زیادی در مورد علت های بروز اختلال شخصیت اسکیزوتایپال وجود دارد. اکثر محققان بر این باور هستند که اختلال شخصیت اسکیزوتایپال، ریشه در عوامل زیستی-روانی و اجتماعی دارد؛ این یعنی که علت بروز این اختلال ممکن است عوامل ژنتیکی و زیستی ، عوامل اجتماعی (مانند نحوه ی تعامل فرد با خانواده، اطرافیان و دیگر کودکان در دوران کودکی ) و عوامل روانی (شخصیت و مزاج فرد که توسط محیط شکل می گیرد و مهارت های آموخته شده برای مواجهه با استرس) باشد. این مدل نشان می دهد که هیچ کدام از عوامل به تنهایی منجر به بروز این اختلال نمی شوند، بلکه، ترکیبی از عوامل دیگر منجر به ایجاد  اختلال شخصیت اسکیزوتایپال می شود. همچنین، اگر افراد به این اختلال مبتلا شده باشند، به احتمال زیاد فرزندان آنها هم دچار این اختلال هستند.

درمان اختلال شخصیت اسکیزوتیپال

معمولاً، درمان اختلال شخصیت اسکیزوتایپال با انجام روان درمانی طولانی مدت توسط روان درمانگری صورت می گیرد که تا به حال این نوع اختلال را درمان کرده است. همچنین، به منظور  کاهش علائم ممکن است داروها نیز تجویز شوند.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_cta h2=”آیا به راهنمایی، مشاوره و یا روان درمانی نیاز دارید؟” h4=”جهت اخذ وقت تصویری یا تلفنی به تلفن 09128490944 در واتسآپ پیام بدید یا تماس بگیرید.” txt_align=”center” style=”3d” color=”peacoc” css_animation=”slideInRight”][/vc_cta][/vc_column][/vc_row]