ایگوسایکولوژی و یا رویکرد روانشناسی ایگو که در انگلیسی به آنف Ego Psychology می گویند، یک رویکرد روانکاوی است. از نظر زیگموند فروید روانپزشک اتریشی که خالق نظریه روانکاوی بود، یک فرد همان گونه که با دنیای بیرون تعامل دارد باید به نیرو های درون روانی خودش نیز پاسخ دهد. بسیاری از روانکاوان از یک ساختار نظری به نام ایگو کمک می گیرند تا توضیح بدهند چگونه این تعامل همزمان دنیای درونی و بیرونی ما از طریق عملکرد های مختلف ایگو انجام می شود.
پادکست صوتی ایگو سایکولوژی
روانشاسی ایگو یا EGO PSYCHOLOGY یکی از زیرشاخه های مکتب روانکاوی است که ریشه در مدل ساختاری ذهنی فروید و یا ساختار شخصیت از نظر فروید (ساختارهای اید، ایگو و سوپرایگو ID,EGO, SUPER EGO ) دارد. از منظر دیگر، روانشناسی ایگو یا ایگو سایکولوژی را می توان روان درمانی تحلیلی دانست.
تئوری ایگوسایکولوژی چیست؟
در رویکرد ایگو سایکولوژی، اید ( نهاد ) مجموعه ای از خواسته های غریزی است. سوپرایگو نقش انتقادی و اخلاقی را ایفا می کند و ایگو عامل سازمان یافته و واقع بینانه ای است که میان امیال غریزی اید و سوپرایگوی سرزنش گر و منتقد واسطه می شود. در واقع ایگو مانند سوارکاری است که بر اسب وحشی اید سوار است و باید همچون یک سوارکار ماهر هم انرژی اید را مهار و هدایت کند و هم امکان ارضای امیال اید را فراهم کند.
زیگموند فروید در ابتدا ایگو را اندامی حسی برای ادراک محرک های بیرونی و درونی می دانست. او ایگو را مترادف با آگاهی می دانست و آن را با ناخودآگاه سرکوب شده مقایسه می کرد. ایگو فروید در ابتدا نسبتاً منفعل و ضعیف بود. او آن را سواری درمانده بر اسب ID توصیف کرد که کم و بیش موظف بود به جایی که اید میخواهد برود.
مکانیسم های دفاعی و ناخودآگاه در روانشناسی ایگو
فروید بعدها استدلال کرد که همه پدیده های ناخودآگاه را نمی توان به ID نسبت داد و ایگو نیز جنبه های ناخودآگاه دارد و حوزه ی عملکردی ایگو نه تنها شامل ظرفیت های ادراکی آگاهانه مثل حافظه و تفکر است بلکه مسئول عملکردهای ناخودآگاهی مثل سرکوبی و مکانیسم های دفاعی هم هست.
فروید در مقاله بازداری ها، علائم و اضطراب (۱۹۲۶)، در نظریه اضطراب خود تجدید نظر کرد و همچنین یک ایگو قوی تری را ترسیم کرد. فروید استدلال میکرد که انگیزههای غریزی ID ، قضاوتهای اخلاقی و ارزشی سوپرایگو و الزامات واقعیت بیرونی، همگی از فرد تقاضاهایی میکنند. ایگو به عنوان یک میانجی در میان فشارهای متضاد است و ناچارا باید بهترین سازش را ایجاد کند اما گاهی ایگوی فرد به خاطر تجربیات سخت دوران کودکی و یا از سرگذراندن روان ضربه ها ضعیف و شکننده است و انرژی کافی برای تحمل این فشارها را ندارد پس در شرایط خاص، این تعارضات ممکن است منجر به علائم عصبی شود. بنابراین، هدف درمان روانکاوانه برقراری تعادل بین نیازهای بدنی، خواسته های روانی، سوپرایگو و محدودیت های اجتماعی است.
روانشناسان ایگو استدلال می کنند که این تعارض به بهترین وجه توسط عامل روانشناختی که نزدیک ترین رابطه را با آگاهی، ناخودآگاهی و واقعیت دارد یعنی ایگو برطرف می شود اما یک ایگوی قوی و منسجم . روان درمانی مبتنی بر ایگو مشخصا به دنبال قوی تر کردن ایگو و افزایش ظرفیت های آن برای ایجاد یک تعادل درون روانی است.
تکنیک های ایگوسایکولوژی چیست؟
تکنیک بالینی که بیشتر با روانشناسی ایگو مرتبط است، تحلیل دفاع ها است. از طریق شفاف سازی، مقابله و تفسیر مکانیسم های دفاعی معمولی که بیمار استفاده می کند، روانشناسان ایگو امیدوارند که به بیمار کمک کنند تا این مکانیسم ها را شناسایی کند و بتواند بر آنها کنترل داشته باشد.
پس از زیگموند فروید، آنا فروید، هاینز هارتمن و دیوید راپاپورت، روانکاوانی بودند که بیشترین مسئولیت را برای توسعه روانشناسی ایگو و نظامبندی آن بهعنوان یک مکتب رسمی از تفکر روانکاوی داشتند. ارنست کریس، رودولف لوونشتاین، رنه اسپیتز، مارگارت ماهلر، ادیت جاکوبسون، پل فدرن، و اریک اریکسون از دیگر نظریه پردازان این حوزه بودند.
هانیه حق وردی ، روانکاو و روان درمانگر تحلیلی در تهران
برای دریافت وقت از ایشان جهت روان درمانی تحلیلی در تهران به تلفن ۷۷۸۰۴۷۵۴ و در سایر شهرها و خارج از ایران، در واتساپ یا تلگرام به شماره ۰۹۱۲۸۴۹۰۹۴۴ پیام دهید.
