پرسش‌های رایج در مورد اختلال ADHD بزرگسالان

آیا ADHD یک اختلال واقعی است؟

بله، اختلال بیش‌فعالی و کمبود توجه در بزرگسالان، بیش از سه دهه جزو مباحث پر اهمیت تحقیقاتی بوده است. این تحقیقات در جهت تشخیص این اختلال در بزرگسالان و کودکان انجام شده است. دیگر شبهه‌ای در زمینه وجود یا عدم وجود ADHD وجود ندارد. بسیاری از محققین ADHD در سراسر جهان، وجود این اختلال را تایید کرده‌اند.

آیا امکان وجود اختلال کمبود توجه، بدون وجود بیش‌فعالی میسر است؟

بله. این اختلال، ADHD با کمبود توجه نام دارد. بزرگسالان مبتلا به این اختلال غالبا رویاپردازی کرده و به سختی قادر به تمرکز کردن می‌باشند.

اختلال ADHD  چگونه بر وضعیت شغلی یا کار بزرگسالان تاثیر می‌گذارد؟

بزرگسالان مبتلا به ADHD در معرض خطرات بیشتری در حوزه عملکرد شغلی و روابط اجتماعی (نظیر مشکلاتی با همکاران و یا درگیری با رئیس یا سرپرست آن‌ها) هستند. به دلیل این مشکلات افراد مبتلا به ADHD بیشتر از سایر افراد احتمال تعویض کردن شغل خود را دارند. معمول‌ترین مشکل از زیر کار در رفتن کارمند است (به عنوان مثال کارمندی که از نوشتن گزارش کاری طفره می‌رود). حتی در صورت اتمام کار توسط این افراد، شاهد میزها و دفترهای شلوغ خواهید بود.

آیا تست یا آزمونی برای تشخیص اختلال ADHD وجود دارد؟

نه، یک آزمون جادویی برای تشخیص حتمی این اختلال وجود ندارد. اما متخصصان بهداشت روان ارزیابی کاملی برای تشخیص این اختلال در اشخاص انجام می‌دهند. اختلال ADHD در بزرگسالان بیشتر توسط روانشناسان و روانپزشکان تشخیص داده شده و درمان می‌شود.

برای دریافت ارزیابی تشخیصی باید به کجا مراجعه کنم؟

برای تشخیص و یا درمان ADHD بزرگسالان، لازم است به یک روانشناس و یا روانپزشک مراجعه کنید. یک متخصص روانشناس پس از ارزیابی دقیق و شرح حال گذشته و اکنون شما، می تواند به وجود یا عدم وجود اختلال بیش فعالی و کمبود توجه بزرگسالان پی ببرد. اگر نیاز به چنین خدماتی دارید، می توانید با تلفن ۲۲۳۳۰۰۱۵ (کد تهران ۰۲۱ است) تماس بگیرید.

آیا داروهای توصیه‌شده برای ADHD بی‌خطر هستند؟

داروهای روانپزشکی کاملا مورد مطالعه قرار گرفته و عوارض جانبی طولانی مدت آن مشخص شده است. هر چند ممکن است برخی از داروها دارای عوارضی برای برخی از اشخاص باشد، اما معمولا عدم مصرف آنها آسیب های چشمگیری به فرد و فعالیت های زندگی او می زند. مشکلات در حین وقوع، در اثر دارو، معمولا خفیف و طولانی‌مدت هستند. رایج‌ترین عوارض ADHD، از دست دادن اشتها و بی‌خوابی می‌باشد.در مواردی مشکلاتی نظیر یبوست نیز رخ می دهد که با تغییر سبک زندگی و مصرف بیشتر مایعات، قابل پیشگیری است.

به ندرت در کودکان نیز روحیه منفی و یا افزایش فعالیت پس از قطع دارودرمانی رخ می‌دهد. این عوارض جانبی به وسیله تغییر دوز مصرفی و یا کاهش تدریجی فرمول دارویی قابل بهبود است. دوز دارو و نوع دارو را روانپزشک مشخص می کند.

آیا ریتالین بیش از حد تجویز می‌شود؟

نتایج حاصل‌ از یک مطالعه منتشر شده در ژورنال انجمن پزشکی آمریکا شواهدی در این زمینه دارد. ریتالین در برخی از کودکان که پیشرفت کافی در تغییر و تحول نداشتند، مورد استفاده قرار گرفت. هیچ شواهدی مبنی بر تجویز بیش از حد این دارو وجود ندارد. افزایش میزان ریتالین به دلیل افزایش تعداد کودکان شناسایی‌شده و مورد درمان در مراکز می‌باشد. بر اثر تحقیقات جدید انجام شده‌، در اکثر مواقع علت اصلی این سوتفاهم، زیاده‌روی در پیش بینی میزان کمبود توجه در شخص می‌باشد در واقع ریتالین بیش از حد تجویز نمی شود ولی متاسفانه برخی از افراد که دچار ADHD نیستند، ممکن است به اشتباه تشخیص این اختلال را بگیرند. برای دریافت بهترین و مطمئن‌ترین تشخیص، شخص به یک متخصص بهداشت و روان خوب مانند روان‌پزشک یا روان‌شناس لازم است.

درمان‌های غیردارویی تا چه اندازه موثر هستند؟

درمان‌های غیردارویی، درست به اندازه درمان‌ به وسیله داروهای محرک موثر هستند. تعداد زیادی از درمان‌های روان‌شناختی و روان‌درمانی برای درمان موثر اختلال ADHD در بزرگسالان به کار رفته می‌شوند. برای درمان اختلال ADHD به دنبال یک روان‌شناس و یا رواندرمانگر دارای تجربه و مهارت بالا در استفاده از تکنیک‌های درمانی باشید. اگر نیاز به پذیرش دارید با تلفن ۲۲۳۳۰۰۱۵ تماس بگیرید.

برای مطلع‌شدن از نشانه‌های اختلال بیش‌فعالی و کمبود توجه در بزرگسالان به این مقاله مراجعه کنید.