نشانههای اختلال بیشفعالی و کمبود توجه بزرگسالان یا ADHD Adult شامل موارد مختلفی بوده که در این مقاله به آنها اشاره میکنیم. بروز مشکل در سازماندهی کارها، حواسپرتیهای مداوم، عدم انجام کارهای نیازمند تلاش، عدم توانایی تمرکز بر روی کارها و مشکلات این چنینی از جمله نشانههای ADHD میباشند. بیشفعالی (بیقراری، بیش از حد صحبت کردن و خستگیناپذیری) و همینطور تکانشگری ( عدم تحمل انتظار کشیدن، ایجاد مزاحمت برای دیگران) نیز از نشانههای ADHD میباشند.
نشانه اصلی اختلال بیشفعالی و کمبود توجه در بزرگسالان وجود الگوهای بیتوجهی مداوم و یا بیشفعالی و تکانشگری (که سبب اختلال در عملکرد و روند رشد کودک میشود) میباشد.
نشانههای اختلال بیشفعالی و کمبود توجه معمولا در دو بخش یا بیشتر از دو بخش زندگی شخص رخ میدهند: خانه، محل کار، مدرسه و روابط اجتماعی از جمله این بخشها به شمار میورد.
اختلال پیشفعالی و کمبود توجه در صورت عدم وجود پیشفعالی یا تکانشگری با نام اختلال کمبود توجه (ADD) شناخته میشود.
فهرست مطالب
Toggleسن شروع اختلال بیشفعالی و کمبود توجه بزرگسالان | Adult ADHD
اختلال کمبود توجه در کودکی شروع میشود. (احتمال عدم تشخیص این اختلال تا چند سال بعد از شروع نیز وجود دارد) نشانههای بیتوجهی و بیشفعالی در درجه و روشی بروز داده که با سطح رشد فعلی کودک مغایرت داشته باشد. بدین ترتیب رفتار کودک به طرز چشمگیری نسبت به هم سن و سالان خود بیتوجهتر و بیشفعالتر میباشد.
چندین نشانه از این اختلال قبل از سن ۱۲ ساگی در شخص بروز میکند. ( به همین دلیل ADHD با اینکه تا دوران بزرگسالی تشخیص داده نشده به عنوان اختلال رشد عصبی شناخته میشود) طبق نظریه نسخه پیشین راهنمای تشخیص و آماری اختلالهای روانی، برای تشخیص اختلال بیشفعالی و کمبود توجه نشانهها میباست تا قبل از ۷ سالگی نمایان شده باشد.
در حال حاضر سن ۱۲ سالگی به عنوان سن مناسب برای تشخیص این اختلال شناسایی شده است. تغییر این سن در راهنمای DSM-5 دلایلی دارد. برای پدر و مادر نگاه کردن دقیق به گذشته و پیدا کردن سن دقیق شروع این اختلال در کودک دشوار است، همچنین یادآوری نشانههای کودکی توسط پدر و مادر منجر به نتیجههای غیر قابل اتکا و غیردقیق خواهد شد. با این حال در آخرین نسخه راهنمای تشخیصی DSM-5 محدودیتهای بیشتری برای بررسی سن ابتلا به این اختلال اعمال شده است.
شخص نشانههایی از خود بروز داده که غالبا به عنوان بیتوجهی، بیشفعالی-تکانشگری و یا ترکیبی از این دو مورد شناخته میشود. شخص مبتلا به اختلال بیشفعالی و کمبود توجه حداقل ۶ نشانه از دستهبندیهای زیر را در رفتار خود دارد.
ویژگی | توضیحات | روشهای درمان |
---|---|---|
تعریف اختلال ADHD در بزرگسالان | اختلال کمبود توجه و بیشفعالی (ADHD) یک اختلال روانی است که میتواند بر تمرکز، توجه، و رفتار فرد تاثیر بگذارد. در بزرگسالان، این اختلال میتواند بر عملکرد شغلی، اجتماعی، و روزمره تاثیر منفی بگذارد. | درمان دارویی و روانشناختی. |
علائم رایج در بزرگسالان | مشکلات در تمرکز، فراموشی، بیقراری، مشکل در برنامهریزی و مدیریت زمان، دشواری در پیگیری وظایف، و افزایش سطح استرس. | داروهای محرک (مانند متیل فنیدات)، درمان شناختی-رفتاری (CBT). |
تشخیص اختلال | تشخیص اختلال ADHD در بزرگسالان بر اساس تاریخچه روانشناختی، ارزیابیهای بالینی و گزارشهای فردی یا از طرف خانواده. | مصاحبههای روانشناختی، مقیاسهای ارزیابی ADHD. |
روشهای درمانی | درمان دارویی شامل داروهای محرک (مانند ریتالین) و غیرمحرک (مانند اتوموکسیتین)، همچنین درمانهای روانشناختی مانند درمان شناختی-رفتاری برای مدیریت علائم. | دارو درمانی، مشاوره روانشناختی، درمانهای حمایتی. |
پیشآگهی و مدیریت | با درمان مناسب، بیشتر افراد مبتلا به ADHD قادر به مدیریت علائم خود و بهبود عملکرد در زندگی روزمره خواهند بود. پیگیری درمانی و تغییرات سبک زندگی میتواند موثر باشد. | پیگیری منظم درمان، اصلاحات در سبک زندگی، و روشهای استراتژیک برای مدیریت زمان. |
نشانههای بی توجهی در اختلال بیشفعالی و کمبود توجه بزرگسالان
- شخص اغلب توانایی پرداختن دقیق به جزئیات را نداشته و یا در انجام تکالیف درسی، وظایف محیط کار و سایر فعالیتها دچار بیدقتی میشود.
- اغلب در حفظ توجه و تمرکز حین انجام کارها و بازیها با مشکل روبرو میشود.
- اغلب حین مکالمه مستقیم با وی، به سختان شخص مقابل گوش نمیدهد.
- اغلب دستورالعملها را نادیده گرفته و توانایی اتمام تکالیف مدرسه، وظایف شغلی و سایر فعالیتها را نخواهد داشت. (علت وقوع این رفتار، درک غلط و متوجه نشدن دستورات نیست)
- اغلب با مشکل سازماندهی فعالیتها و وظایف خود روبرو میشود.
- اغلب از انجام کارهای نیازمند به تلاش ذهنی مداوم اجتناب میکند. (مانند تکالیف مدرسه)
- اغلب لوازم مورد نیاز برای انجام کارها و فعالیتهای خود را گم میکند (مانند مداد، دفتر، کتاب و ..)
- محرکهای نامربوطه در اکثر مواقع باعث حواسپرتی وی میشوند.
- در اکثر موارد حتی فعالیتهای روزمره خود را نیز از یاد میبرد. (مانند قرارملاقاتهای همیشگی و روتین)
نشانههای بیشفعالی و تکانشگری در اختلال بیش فعالی و کمبود توجه بزرگسالان
نشانههای اختلال بیشفعالی و کمبود توجه : بیشفعالی
- دست و پاهای بیقراری داشته و مرتبا در جای خود تکان میخورد.
- در موقعیتهای ضروری و حساس اغلب صندلی خود را ترک میکند.
- در اکثر مکانهای نامناسب اقدام به دویدن و یا بالارفتن میکند. (مانند بالا رفتن از در و دیوار)
- اغلب با بازیکردن و یا لذت بردن از بازیهای بیصدا مشکل دارد.
- اغلب در حال جنب و حوش و حرکت است. به طوری که انگار موتور او همیشه روشن است.
- اغلب یش از اندازه و زیاد حرف میزند.
نشانههای اختلال بیشفعالی و کمبود توجه : تکانشگری
- اغلب قبل از اتمام پرسش اقدام به پاسخ دادن میکند.
- اغلب در انتظار نوبت نشستن برای وی مشکل است.
- اغلب در کارهای دیگران دخالت میکند. ( به عنوان مثال خود را وسط مکالمات بین دو شخص میاندازد)
نحوه تشخیص صحیح نشانههای اختلال بیشفعالی و کمبود توجه
برای تشخیص وجود اختلال اختلال بیشفعالی و کمبود توجه در شخص، نشانهها باید حداقل تا شش ماه در شخص ادامه داشته باشد.برخی از این نشانهها از سن ۱۲ سالگی و یا کمتر در شخص وجود داشته است. این افراد در بزرگسالی نیز همچنان محموعهای از این نشانههای مشکلساز را با خود به همراه دارند.
برای انجام تشخیص صحیح، نشانهها باید حداقل در دو بخش مختلف زندگی شخص وجود داشته باشند ( به عنوان مثال در مدرسه و یا خانه). تشخیص اختلال بیشفعالی و کمبود توجه تنها در صورت داشتن نشانهها در یک بخش از زندگی ممکن تیست.
در نهایت، نشانهها باعث ایجاد اختلافات قابل توجه در زندگی اجتماعی و تحصیلی شده و یا همچنین عملکرد شغلی و روابط فرد را نیز تحت تاثیر قرار میدهد.
در صورت عدم تاثیرگذاری منفی این نشانهها در زندگی و یا نداشتن حس ناراحتی و نگرانی راجع به آن، شخص واجد شرایط برای این نوع تشخیص نمیباشد.
آیا ADHD یک اختلال واقعی است؟
بله، اختلال بیشفعالی و کمبود توجه در بزرگسالان، بیش از سه دهه جزو مباحث پر اهمیت تحقیقاتی بوده است. این تحقیقات در جهت تشخیص این اختلال در بزرگسالان و کودکان انجام شده است. دیگر شبههای در زمینه وجود یا عدم وجود ADHD وجود ندارد. بسیاری از محققین ADHD در سراسر جهان، وجود این اختلال را تایید کردهاند.
آیا امکان وجود اختلال کمبود توجه، بدون وجود بیشفعالی میسر است؟
بله. این اختلال، ADHD با کمبود توجه نام دارد. بزرگسالان مبتلا به این اختلال غالبا رویاپردازی کرده و به سختی قادر به تمرکز کردن میباشند.
اختلال ADHD چگونه بر وضعیت شغلی یا کار بزرگسالان تاثیر میگذارد؟
بزرگسالان مبتلا به ADHD در معرض خطرات بیشتری در حوزه عملکرد شغلی و روابط اجتماعی (نظیر مشکلاتی با همکاران و یا درگیری با رئیس یا سرپرست آنها) هستند. به دلیل این مشکلات افراد مبتلا به ADHD بیشتر از سایر افراد احتمال تعویض کردن شغل خود را دارند. معمولترین مشکل از زیر کار در رفتن کارمند است (به عنوان مثال کارمندی که از نوشتن گزارش کاری طفره میرود). حتی در صورت اتمام کار توسط این افراد، شاهد میزها و دفترهای شلوغ خواهید بود.
آیا تست یا آزمونی برای تشخیص اختلال ADHD وجود دارد؟
نه، یک آزمون جادویی برای تشخیص حتمی این اختلال وجود ندارد. اما متخصصان بهداشت روان ارزیابی کاملی برای تشخیص این اختلال در اشخاص انجام میدهند. اختلال ADHD در بزرگسالان بیشتر توسط روانشناسان و روانپزشکان تشخیص داده شده و درمان میشود.
برای دریافت ارزیابی تشخیصی باید به کجا مراجعه کنم؟
برای تشخیص و یا درمان ADHD بزرگسالان، لازم است به یک روانشناس و یا روانپزشک مراجعه کنید. یک متخصص روانشناس پس از ارزیابی دقیق و شرح حال گذشته و اکنون شما، می تواند به وجود یا عدم وجود اختلال بیش فعالی و کمبود توجه بزرگسالان پی ببرد. اگر نیاز به چنین خدماتی دارید، می توانید با تلفن ۲۲۳۳۰۰۱۵ (کد تهران ۰۲۱ است) تماس بگیرید.
آیا داروهای توصیهشده برای ADHD بیخطر هستند؟
داروهای روانپزشکی کاملا مورد مطالعه قرار گرفته و عوارض جانبی طولانی مدت آن مشخص شده است. هر چند ممکن است برخی از داروها دارای عوارضی برای برخی از اشخاص باشد، اما معمولا عدم مصرف آنها آسیب های چشمگیری به فرد و فعالیت های زندگی او می زند. مشکلات در حین وقوع، در اثر دارو، معمولا خفیف و طولانیمدت هستند. رایجترین عوارض ADHD، از دست دادن اشتها و بیخوابی میباشد.در مواردی مشکلاتی نظیر یبوست نیز رخ می دهد که با تغییر سبک زندگی و مصرف بیشتر مایعات، قابل پیشگیری است.
به ندرت در کودکان نیز روحیه منفی و یا افزایش فعالیت پس از قطع دارودرمانی رخ میدهد. این عوارض جانبی به وسیله تغییر دوز مصرفی و یا کاهش تدریجی فرمول دارویی قابل بهبود است. دوز دارو و نوع دارو را روانپزشک مشخص می کند.
آیا ریتالین بیش از حد تجویز میشود؟
نتایج حاصل از یک مطالعه منتشر شده در ژورنال انجمن پزشکی آمریکا شواهدی در این زمینه دارد. ریتالین در برخی از کودکان که پیشرفت کافی در تغییر و تحول نداشتند، مورد استفاده قرار گرفت. هیچ شواهدی مبنی بر تجویز بیش از حد این دارو وجود ندارد. افزایش میزان ریتالین به دلیل افزایش تعداد کودکان شناساییشده و مورد درمان در مراکز میباشد. بر اثر تحقیقات جدید انجام شده، در اکثر مواقع علت اصلی این سوتفاهم، زیادهروی در پیش بینی میزان کمبود توجه در شخص میباشد در واقع ریتالین بیش از حد تجویز نمی شود ولی متاسفانه برخی از افراد که دچار ADHD نیستند، ممکن است به اشتباه تشخیص این اختلال را بگیرند. برای دریافت بهترین و مطمئنترین تشخیص، شخص به یک متخصص بهداشت و روان خوب مانند روانپزشک یا روانشناس لازم است.
درمانهای غیردارویی تا چه اندازه موثر هستند؟
درمانهای غیردارویی، درست به اندازه درمان به وسیله داروهای محرک موثر هستند. تعداد زیادی از درمانهای روانشناختی و رواندرمانی برای درمان موثر اختلال ADHD در بزرگسالان به کار رفته میشوند. برای درمان اختلال ADHD به دنبال یک روانشناس و یا رواندرمانگر دارای تجربه و مهارت بالا در استفاده از تکنیکهای درمانی باشید. اگر نیاز به پذیرش دارید با تلفن ۲۲۳۳۰۰۱۵ تماس بگیرید.
برای مطلعشدن از نشانههای اختلال بیشفعالی و کمبود توجه در بزرگسالان به این مقاله مراجعه کنید. آیا نیاز به راهنمایی، مشاوره و یا روان درمانی دارید؟ جهت اخذ وقت تصویری یا تلفنی به تلفن ۰۹۱۲۸۴۹۰۹۴۴ در واتسآپ پیام بدید یا تماس بگیرید.