نحوه برخورد با فرد دوقطبی چگونه است؟
وجود یک فرد دوقطبی (Bipolar) در خانه می‌تواند برای سایر اعضای خانواده یک چالش باشد و همراهی با او نیازمند صبر و شفقت سایر اعضای خانواده است. در مقابله با اختلال دوقطبی یکی از افراد خانواده، مهم است که از فرد دوقطبی پشتیبانی و حمایت کنید، از نظر جسمی و روحی مراقب سلامتی خودتان باشید و آگاهی خود را در مورد اختلال دوقطبی افزایش دهید. سعی کنید منابع معتبر روانشناسی را دنبال کنید و با مطالعه در زمینه اختلال دوقطبی، آگاهی خود را بالا ببرید. در ادامه با ما همراه باشید تا نحوه برخورد با فرد دوقطبی را شرح دهیم.
فهرست مطالب
نحوه برخورد با فرد دوقطبی: حمایت از او
فرد دوقطبی بیشتر از هر چیزی به مراقبت و همراهی اطرافیانش دارد. به خاطر داشته باشید که می‌توانید با کمک یک روانپزشک در بهبود حال روحی او موثر باشید.
1. درک کنید که برخی از رفتارهای فرد دوقطبی با این اختلال مرتبط هستند.
به عنوان مثال، فردی که در مورد خود حرف می‌زند یا لاف می‌زند؛ معمولا متکبر یا خودخواه شناخته می‌شود. این رفتار در یک فرد دوقطبی نشانه‌ای از جنون است، همان طور که سایر رفتارهای خطرناک دیگری هستند که ممکن است به همان اندازه برایتان جذاب باشند. تشخیص اینکه این یک نشانه بیماری است و این که رفتار او عمدی نیست، در درک شرایط آن‌ها مفید است. با این حال، مراقب باشید که همه حالات فرد دوقطبی را با بیماری او مرتبط نکنید. افرادی که اختلال دوقطبی دارند هم می‌توانند به روش‌های سالم دیوانه یا غمگین شوند.
۲. از فرد دوقطبی در طول دوره درمانش حمایت کنید.
از آنجا که اختلال دو قطبی با دارو بهتر درمان می‌شود، مهم است که از عضو خانواده تان که درگیر درمان هست؛ حمایت و شتیبانی کنید. برای این منظور در روان درمانی فرد شرکت کنید و با او همراه باشید. خانواده درمانی می‌تواند یک روش مفید در حمایت از فرد دوقطبی باشد.
متخصصین روان درمانی فرد در ارتباط باشید. اگر کسی را که دوست دارید، از شما می‌خواهد که با مشاور یا پزشکش صحبت کنید، بهتر است آن فرد را از نگرانی‌ها یا مشکلات احتمالی مطلع کنید. همچنین می‌توانید اطلاعات بیشتری در مورد نحوه کمک به عضو خانواده خود کسب کنید.
اگر فرد دوقطبی که در خانواده شماست، در حال حاضر درمان سلامت روانی را دریافت نمی‌کند، می‌توانید او را تشویق کنید و به دنبال روش درمان مناسب بگردید. بهتر است به دنبال درمانگر یا روانپزشک متخصص اختلال دوقطبی باشید. سعی نکنید به زور فرد دوقطبی را مجبور به مراجعه به روانپزشک کنید. مگر در حالتی که به اطرافیان آسیبی می‌رساند.
۳. فرد دوقطبی معمولا از مصرف دارو اجتناب می‌کند.
ممکن است فرد دوقطبی از مصرف دارو اجتناب کند. چون جنون بالا برای آن‌ها احساس خوبی دارد. اگر متوجه شده‌اید که عضو خانواده‌تان داروهای خود را ترک کرده است؛ اولین قدم این است که هر چه زودتر به روانپزشک یا پزشک عمومی اطلاع دهید. به احتمال زیاد دکتر باید با او صحبت کند و به شما اطلاع دهد که چگونه مصرف دارو را ادامه دهید. اگر نمی‌توانید با پزشک صحبت کنید، می‌توانید فرد را تشویق کنید که داروهای خود را مصرف کند، یا انگیزه برای او ایجاد کنید. مثلا شیوه درمانی خایص داشته باشید و یا کاری را که از آن لذت می‌برد را با هم انجام دهید.
4. به رژیم دارویی پایبند باشید.
به خاطر داشته باشید که پایبندی به یک رژیم دارویی یک مسئله مهم و ضروی است. داروهایی که معمولا برای درمان اختلال دوقطبی مورد استفاده قرار می‌گیرند، اثرات مخرب عمده‌ای مانند فراموشی، خواب‌آلودگی، علایم معده و روده، تعریق شدید، کاهش وزن، خارش پوست، ناراحتی‌های پوستی، مشکلات جنسی و دیگر علایم افسردگی و پریشانی را ایجاد می‌کنند.
اگر از فرد دوقطبی مراقبت می‌کنید، دارویش را متوقف کرده است یا تمایل خود را برای قطع دارو بیان می‌کند، از او علتش را جویا شوید. او ممکن است دلایل قانع‌کننده‌ای داشته باشد. شاید فرد دوقطبی بگوید” من احساس بهتری دارم و نیازی به آن ندارم.” برخی دیگر ممکن است بگویند که از جنون خفیف خود لذت می‌برند و نمی‌خواهند دارو مصرف کنند که احساس خوشحالی آن‌ها را از بین ببرد.
عوارض جانبی معمولا هنگام شروع یک داروی جدید یا افزایش دوز دارو پدیدار می‌شود. با این حال در هر زمانی که در درمان رخ دهد، ممکن است موجب پریشانی و ناراحتی اساسی فرد دوقطبی باشد. اگر فرد به خاطر عوارض جانبی به رژیم دارویی خود پایبند نباشد، او را تشویق کنید که با پزشک خود صحبت کنند تا با جایگزینی دارو یا تغییر زمان مصرف دارو، عوارض جانبی را به حداقل برساند.
5. در دوران مانیک و هایپومانیک با او همراه باشید.
اگر نشانه‌های مانیک را در فرد دوقطبی مشاهده کردید، سعی کنید خطر آسیب‌های احتمالی را کاهش دهید. مثلا در مورد کاهش آسیب هنگام بروز رفتارهای پرخطر (قمار، هزینه بیش از حد، مصرف مواد مخدر، رانندگی بی‌ملاحظه) با او بحث و تبادل نظر کنید.
کودکان، معلولان و افراد آسیب‌پذیر دیگر را دور نگه دارید تا فرد دوقطبی مزاحم آن‌ها نشوند.
اگر فرد دوقطبی در معرض خطر آسیب زدن به خود یا دیگران قرار دارد، با متخصص سلامت پزشکی فرد یا با اورژانس تلفنی صحبت کنید.
۶. برای زمانهای بحرانی برنامه‌ریزی کنید.
یک برنامه عملی شرایط اضطراری برای مقابله موثر هنگام بروز بحران داشته باشید. اطلاعات تماس با بستگان مهم که می‌توانند کمک کنند؛ و شماره تلفن روانپزشک و آدرس بیمارستان را بنویسید. فقط این اطلاعات را در گوشی خود ذخیره نکنید، چون ممکن است شارژ باتری تلفن نداشته باشید. شما باید این شماره‌ها همیشه همراه خود داشته باشید؛ مثلا در کیف پول یا کیف خود آن‌ها را داشته باشید. یک نسخه از آن را نیز به فرد دوقطبی بدهید. شما حتی این برنامه را هنگامی که فرد دوقطبی از نظر احساسی ثابت است، نیز داشته باشید.
۷. به فرد دوقطبی کمک کنید تا از محرک‌ها دوری کند.
یک محرک، رفتار و یا وضعیتی است که ممکن است منجر به یک پیامد منفی شود. در یک فرد دوقطبی یکی از دوران‌های مانیک، هایپومانیک یا افسردگی را به وجود خواهد آورد. محرک‌های احتمالی شامل موادی نظیر کافئین، الکل و مواد مخدر هستند. محرک‌ها همچنین می‌توانند احساسات منفی مثل استرس، تغذیه نامتعادل، اختلالات خواب (خوابیدن بیش از حد و یا بیش از حد) و تعارضات بین فردی باشد. حتی ممکن است فرد دوقطبی محرک خاص خودش را خواهد داشت. به عنوان مثال، انتقاد یکی از محرک‌های رایج در افراد دو قطبی است. شما می‌توانید او را تشویق کنید که از این محرک‌ها دوری کند و یا کمک کنید که سطح استرسش را کاهش دهد.
اگر با یک فرد دوقطبی زندگی می‌کنید، می‌توانید موادی مانند الکل را از خانه حذف کنید. همچنین می‌توانید سعی کنید با کنترل نورپردازی، موسیقی و سطوح انرژی یک محیط آسوده و آرامش بخش را برای او فراهم کنید.
۸. صبور و قوی باشید.
هرچه بیشتر در مورد اختلال دوقطبی مطالعه کنید، درک بهتری از او و رفتارهای او خواهید داشت. اگر چه همچنان کنار آمدن با یک فرد دوقطبی چالش برانگیز است، توجه و آگاهی شما می‌تواند یک راه طولانی در حمایت از فرد دوقطبی باشد.
یک راه برای نشان دادن توجه خود به او این است که به او بگویید حامی و پشتیبان او هستید. همچنین به او بگویید که هر زمانی که نیاز به صحبت کردن با کسی داشته باشد، می‌تواند روی شما حساب کند.
نحوه برخورد با فرد دوقطبی: مراقبت از خود
۱. همدلی را تمرین کنید.
خودتان را جای او قرار دهید. تصور کنید که اگر شما به افسردگی دچار شوید و یا در حالت دیوانه‌وار انرژی قرار گیرید، چه اتفاقی می‌افتد.
2. بر سلامت ذهنی خود تمرکز کنید.
مراقبت از یک فرد دوقطبی می‌تواند منجر به استرس و علائم افسردگی شود. از رفتار خودتان و احساسات خود در مورد او آگاه باشید. به خودتان یادآوری کنید (یا با صدای بلند و یا در ذهن خود) که نمی‌توانید او را کنترل کنید.
می‌توانید لیستی از اهداف شخصی خود تهیه کنید و برای آن‌ها تلاش کنید. فعالیت‌هایی مانند خواندن، نویسندگی، هنر، موسیقی، فعالیت‌های خارج از خانه و ورزش می‌توانند مفید باشند. همچنین روش‌هایی برای تمدد اعصاب(مانند ریلکسیشن عضلانی)، مدیتیشن و خواندن یک مجله، تمرکز و هنردرمانی بسیار مفید هستند.
۳. کمک و مشاوره حرفه‌ای دریافت کنید.
اگر متوجه شدید که زمان سختی را با فرد دو قطبی دارید، بهتر است خودتان نیز به یک تراپیست مراجعه کنید. شواهد نشان می‌دهند که خانواده درمانی، می‌تواند به مراقبت کنندگان و والدین فرد دوقطبی کمک کند.
نحوه برخورد با فرد دوقطبی: آگاهی از اختلال دوقطبی
۱. اختلال دوقطبی یک شرایط بیولوژیکی است.
این به این مهناست اختلال دوقطبی ناشی از یک مولفه ژنتیکی قوی است. بنابراین، فرد دوقطبی هیچ نقشی در آن نداشته است.
۲. علائم مختلف اختلال دوقطبی را بشناسید.
دو نوع اصلی اختلال دوقطبی، اختلال دوقطبی اول و اختلال دوقطبی دوم وجود دارد.
فرد دو قطبی نوع 1 دوره مانیک را معمولا یک هفته یا بیشتر تجربه می‌کند. برخی از نشانه‌های اپیزود manic عبارتند از: افزایش حالت عصبی، افزایش اعتماد به نفس، کاهش نیاز به خواب، افزایش پرحرفی، افزایش در فعالیت‌های هدفمند، و درگیر شدن در رفتارهای پرخطر (مانند قمار یا داشتن رابطه جنسی بدون محافظت با شرکای چندگانه).
فرد دوقطبی نوع ۲ یک اپیزود افسردگی اصلی و هم چنین یک اپیزود hypomanic (شبیه به یک اپیزود manic) را تجربه می‌کند. دوره مانیایی 4 روز یا کمتر است.
۳. با روش درمان دوقطبی آشنا شوید.
فرد دوقطبی معمولا با ترکیبی از دارو و درمان، مداوا می‌شود. Psychiatrists و یا پزشکان عمومی معمولا stabilizers را برای کاهش علایم اختلال دو قطبی تجویز می‌کنند. روانشناسان، ازدواج و خانواده تراپیست‌ها به فرد دوقطبی در مدیریت و مقابله با علائم خود می‌توانند کمک می‌کنند. انواع درمان‌ها عبارتند از درمان رفتاری شناختی (CBT)، خانواده درمانی، و درمان بین فردی.
21 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
قسمتون می دم تو رو به خدا کمکشون کنید ما که پسرمونو درک نکردیم اون جور که می خواست دنبالش نبودیم یعنی بلد نبودیم و مطالعه هم نکردیم تا این که از دستش دادیم ، حالا که مطالعه کردم می بینم که خیلی کم گذاشتم براش وخودمو هرگز نمی بخشم
کنار اومدن با این افراد دیوانه کننده است طوری که آدم رو به جنون میرسونند
برادر من هم دو قطبی است خیلی بهم حسادت میکنه اکثرا” قهره باهام دلم براش هم میسوزه هم دلخورم ازش
خواهر منم دو قطبی داره چندین ساله تا حالا چندین بار داروهاش رو ترک کرده و بستری شده من ی دختر حساسم و تاب و تحمل رفتارهاش رو ندارم خیلی ناراحتم میکنه خیلی دلمو میشکنه خیلی بمن حسادت میکنه اسممو بد صدا میزنه ی روز اخلاقش خوبه ی روز باهام بده ی روز میپره بهم باز اشتی میکنه تاحالا هزار بار منو گریه انداخته نمیدونم چیکارش کنم خیلی بریدم ازش
الهی قربون دلت برم تو اگه خواهرت اینجوری من مادرم این رفتار باهام داره ۳۰ سالم شده و بخاطر همین بیماری نتونستم ازدواج کنم
هیچوقت بخاطر بیمار بودنشون سرکوفت نزنید
واقعا دست خودشون نیست
و اینکه خودشون بیشتر از همه رنج می‌برند
دختر من نه دارو میخوره ونه درمان میخواد داشته باشه ونه میخواد پزشک رو ببینه اما دوست داره تنهاتر شب حرکت کنه وبره ودنبال حرکات پورت هست
موافقم با نظرت ولی خدای صبر ایوب میخواد کنار آمدن با این نوع بیماری