درمانهای مبتنی بر شناخت و رفتار

درمانهای مبتنی بر شناخت و رفتار ، گروهی از روشهای درمانی در روانشناسی هستند که بر اهمیت فکر، احساس، رفتار و باور، تاکید زیادی دارند.

روشهای شناختی رفتاری

رفتارهای درمانی مبتنی بر نحوه ی تفکر یا نحوه ی رفتارتان است. این روشهای درمانی، برای غلبه بر مشکات خاص، تغییر افکار و رفتار به کار می رود.

طرحواره درمانی

طرحواره درمانی یک رویکرد دارای چارچوب است. این رویکرد پس از CBT و به عنوان یکی از رویکردهای موج سوم درمانهای مبتنی بر رفتار و شناخت ابداع شد. مبدع طرحواره درمانی جفری یانگ می‌باشد.در طرحواره درمانی اعتقاد بر این است که مشکلات رفتاری افراد در یکی از هیجده دسته مطرح شده قرار دارد. طرحواره درمانگر یا متخصص طرحواره تلاش می‌کند که با آموزش طرحواره ها به مراجع، سبب تغییر رفتار، افکار و باورهای فرد شود.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT)، نوعی روش تحلیل رفتاری است که از استراتژی های ذهن آگاهی و پذیرش برای افزایش انعطاف پذیری روانشناختی استفاده می کند. درحالیکه، این روش درمانی به مدت طولانی استفاده نمی شود، اما در درمان افسردگی، اضطراب و سایر اختلالات روانی مفید است.

رفتار درمانی

رفتار درمانی بر آموخته های فرد، رفتار و نحوه ی تغییر رفتار فرد متمرکز است. از این روش درمانی برای درمان فوبیا یا اعتیاد استفاده می شود.

درمان شناختی تحلیلی (CAT)

در درمان شناختی تحلیلی (CAT)، ترکیبی از ایده های درمان شناختی و روان تحلیل گری استفاده می شود. هدف از درمان این است که مراجع یاد بگیرد چطور به یک روش خاص فکر یا رفتار کند.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

در این روش درمانی، از روش شناختی و رفتاری استفاده می شود. این رویکرد بر افکار، احساسات، و فعالیت ها متمرکز است و به مراجع یاد می دهد که چطور هر روش بر روش دیگر تاثیر می گذارد. CBT برای درمان افسردگی، اضطراب و هراس مفید است.

شناخت درمانی یا CT

در شناخت درمانی، افکار و ادراک نقش مهمی دارند؛ افکار و ادراک می توانند روی احساسات و رفتار فرد تأثیر بگذارند. فرد با ارزیابی مجدد افکار منفی، می تواند روشهای مثبت تفکر را بیاموزد که در نهایت می توانند بر احساسات و رفتار آنها تأثیر بگذارند.

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)

رفتار درمانی دیالکتیکی(DBT) به افراد کمک می کند تا احساسات خود را به شیوه ی مناسبی ابراز کنند. این رویکرد، توسط روانشناس مارشا لاینهام در اواخر دهه 80 توسعه یافت. این روش، در ابتدا به منظور کمک به افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ایجاد شد، در حال حاضر، DBT برای درمان تعدادی از اختلالات روانی استفاده می شود.